രഘുനാഥന്‍ കൊളത്തൂര്‍
ആകാശം നിറയെനക്ഷത്രങ്ങളുള്ളഒരുരാത്രി ഞാൻ,മരിച്ചുപോയവരക്കുറിച്ചോർത്ത്മരിച്ചപോലെ കിടക്കുന്നു.. ടെറസ്സിനു മുകളിൽവിരിച്ചിട്ട പുൽപ്പായയിൽതിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞുംകിടന്ന് ആകാശംനെഞ്ചിലേറ്റുന്നു. ഓരോ നക്ഷത്രവുംതനിക്കു പ്രിയപ്പെട്ടആരൊക്കെയോആയിരുന്നെന്ന്സങ്കൽപ്പിക്കേ,ഓരോരുത്തരുടേയുംരൂപം തെളിഞ്ഞു വരുന്നു…. നിറം,മുഖഭാവങ്ങൾ, ചിരി, ഗന്ധംവരെ തിരിച്ചറിയുന്നു…വിയർത്ത് വീർപ്പുമുട്ടുമ്പോൾഒരു കാറ്റ് വന്നെങ്കിലെന്ന്ആശിക്കുന്നു……. പ്രിയപ്പെട്ടവരുടെകളിചിരി വീണ്ടുംമനസ്സിൽ തെളിയുന്നു!കൺപോളയടച്ച്ഉറക്കം മാത്രംകൊതിച്ച്നിലാവെട്ടം മറന്ന്,മനസ്സിൽ പുലരിവെട്ടം നിറച്ച്കിടന്നതേയുള്ളൂഒരു കുഞ്ഞിക്കിളി'നേരം വെളുത്തേ..'എന്ന് ഉറക്കെ വിളിച്ചുപറയുന്നു!
